De droom van Ruben de Ruiter
“Ik zou willen dat er voor iedereen individuele begeleiding is die het leven zo leuk en zo goed mogelijk maakt. En dat is voor iedereen anders!”
Hoe moet de toekomst van wonen, leven en zorg eruit zien voor kwetsbare mensen? Als afsluiting van de interviewreeks ‘De droom van’, sprak ik met mijn zoon Ruben die vanwege zijn complexe problematiek 24/7 intensieve ondersteuning nodig heeft. Kijkend naar de toekomst ziet hij graag dat er voor iedereen individuele begeleiding is. “Die begeleiding moet erop gericht zijn om het leven zo leuk en zo goed mogelijk te maken. En dat is voor iedereen weer anders.”
Ruben de Ruiter, zoon van Bea en Guido de Ruiter
“Ik ben Ruben de Ruiter, geboren in oktober 1993 in Colombia. Ik ben geadopteerd door Bea en Guido de Ruiter, mijn adoptieouders. Toen ik twintig maanden oud was, kwam ik naar Nederland. Sinds mijn dertiende woon ik op begeleid-wonen-locatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb in verschillende instellingen gewoond. Ik heb een goed contact met mijn ouders: we zien elkaar iedere week.”
“Ik heb een aantal beperkingen waardoor ik ondersteuning bij mijn leven nodig heb. Maar ik kan ook veel zelf en leer dat ook steeds beter. Ik kan goed met het openbaar vervoer reizen en werk vier dagen per week bij een kringloopwinkel in Vlaardingen. Ik woon in Hoogvliet en heb daar een studio binnen een woongroep.”
Anders wonen
“Wat ik zou veranderen als ik het voor het zeggen had? Ik zou het wonen in groepen afschaffen. Moet je je voorstellen dat je in een groep woont met mensen die je zelf niet hebt uitgekozen. Je moet je leven met hen delen, met elkaar eten en activiteiten doen. Daarnaast moet je ook nog eens de woonkamer, keuken en soms je badkamer delen. Dat terwijl wij – ik en de andere bewoners – beperkingen hebben en al onze energie nodig hebben om onszelf staande te houden.”
“Mijn idee: iedereen een eigen huis met een eigen voordeur. Voor sommige mensen een huis in de wijk met ambulante ondersteuning. Voor anderen een huis naast woningen met andere mensen die ondersteuning krijgen, bijvoorbeeld in een hofje of op een galerij. Daarbij hoort dan ook een inloophuis waar je, als je dat wilt, samen kunt eten en met elkaar leuke activiteiten kunt doen. Zo heb je je eigen huisje met alle faciliteiten en kun je gebruikmaken van een gezamenlijke voorziening.”
Andere aanpak in zorg en ondersteuning
“Ook de zorg en ondersteuning kan anders. In een groep is de begeleiding vooral gericht op de groep in plaats van op iedereen afzonderlijk. Dit terwijl iedereen anders in elkaar zit en andere mogelijkheden heeft. Daarom zou ik willen dat iedereen begeleiding op maat krijgt, die past bij de eigen wensen en mogelijkheden.”
“Die begeleiding moet goed aansluiten op het individu om het leven zo leuk mogelijk te maken. Want wanneer je begeleiding nodig hebt, is dat al vervelend genoeg. Als je dan niet krijgt waar je als individu echt behoefte aan hebt, bereik je veel minder in het leven dan je zou kunnen.”
Andere insteek voor activiteiten
“En dan zijn er nog de activiteiten. Die zijn nu allemaal gericht op de groep waar je woont, terwijl iedereen heel andere wensen heeft. Ik zou willen dat er een keus is of je wilt meedoen of niet. Zet de activiteiten op een prikbord en laat mensen zich dan inschrijven.”
“Door in een bepaalde buurt activiteiten voor een grote groep mensen aan te bieden, kan er een veel breder aanbod zijn, gericht op verschillende mensen met verschillende ondersteuning. Zo stimuleer je leuke contacten met andere mensen en dat is waaraan velen behoefte hebben. Mensen met een beperking zijn vaak eenzaam. De activiteiten kunnen niet alleen georganiseerd worden door begeleiders en vrijwilligers, maar ook door bewoners. Zo doe je zelf veel meer mee en ben je veel meer betrokken.”
Anders geld verdelen
“Alle bewoners hebben een indicatie waaraan een budget hangt, maar niemand binnen de groepswoning kan beslissen over hoe we het geld verdelen – de begeleiding niet en de bewoners niet. En dat terwijl je allemaal wel bepaalde wensen hebt. Wanneer je meer zelfstandig woont, is dat wel zo: de een vindt sporten belangrijk, de ander gaat graag naar de bioscoop.”
“Wat iedereen ook heel belangrijk vindt, is lekker en goed eten. Dat is het hoogtepunt van de dag. Ik zou willen dat er wat meer geld is voor het eten. Daarnaast zou ik willen dat bewoners mogen meebeslissen over een stuk van het geld. Waar geven we iets aan uit?”
Voor iedereen anders
“Kortom, ik zou willen dat er voor iedereen individuele begeleiding is. Begeleiding die erop gericht is om het leven zo leuk en zo goed mogelijk maken. En dat is voor iedereen anders!”
De droom van Ruben de Ruiter
“Ik zou willen dat er voor iedereen individuele begeleiding is die het leven zo leuk en zo goed mogelijk maakt. En dat is voor iedereen anders!”
Hoe moet de toekomst van wonen, leven en zorg eruit zien voor kwetsbare mensen? Als afsluiting van de interviewreeks ‘De droom van’, sprak ik met mijn zoon Ruben die vanwege zijn complexe problematiek 24/7 intensieve ondersteuning nodig heeft. Kijkend naar de toekomst ziet hij graag dat er voor iedereen individuele begeleiding is. “Die begeleiding moet erop gericht zijn om het leven zo leuk en zo goed mogelijk te maken. En dat is voor iedereen weer anders.”
Ruben de Ruiter, zoon van Bea en Guido de Ruiter
“Ik ben Ruben de Ruiter, geboren in oktober 1993 in Colombia. Ik ben geadopteerd door Bea en Guido de Ruiter, mijn adoptieouders. Toen ik twintig maanden oud was, kwam ik naar Nederland. Sinds mijn dertiende woon ik op begeleid-wonen-locaties voor mensen met een verstandelijke beperking, bij verschillende instellingen. Ik heb een goed contact met mijn ouders: we zien elkaar iedere week.”
“Ik heb een aantal beperkingen waardoor ik ondersteuning bij mijn leven nodig heb. Maar ik kan ook veel zelf en leer dat ook steeds beter. Ik kan goed met het openbaar vervoer reizen en werk vier dagen per week bij een kringloopwinkel in Vlaardingen. Ik woon in Hoogvliet en heb daar een studio binnen een woongroep.”
Anders wonen
“Wat ik zou veranderen als ik het voor het zeggen had? Ik zou het wonen in groepen afschaffen. Moet je je voorstellen dat je in een groep woont met mensen die je zelf niet hebt uitgekozen. Je moet je leven met hen delen, met elkaar eten en activiteiten doen. Daarnaast moet je ook nog eens de woonkamer, keuken en soms je badkamer delen. Dat terwijl wij – ik en de andere bewoners – beperkingen hebben en al onze energie nodig hebben om onszelf staande te houden.”
“Mijn idee: iedereen een eigen huis met een eigen voordeur. Voor sommige mensen een huis in de wijk met ambulante ondersteuning. Voor anderen een huis naast woningen met andere mensen die ondersteuning krijgen, bijvoorbeeld in een hofje of op een galerij. Daarbij hoort dan ook een inloophuis waar je, als je dat wilt, samen kunt eten en met elkaar leuke activiteiten kunt doen. Zo heb je je eigen huisje met alle faciliteiten en kun je gebruikmaken van een gezamenlijke voorziening.”
Andere aanpak in zorg en ondersteuning
“Ook de zorg en ondersteuning kan anders. In een groep is de begeleiding vooral gericht op de groep in plaats van op iedereen afzonderlijk. Dit terwijl iedereen anders in elkaar zit en andere mogelijkheden heeft. Daarom zou ik willen dat iedereen begeleiding op maat krijgt, die past bij de eigen wensen en mogelijkheden.”
“Die begeleiding moet goed aansluiten op het individu om het leven zo leuk mogelijk te maken. Want wanneer je begeleiding nodig hebt, is dat al vervelend genoeg. Als je dan niet krijgt waar je als individu echt behoefte aan hebt, bereik je veel minder in het leven dan je zou kunnen.”
Andere insteek voor activiteiten
“En dan zijn er nog de activiteiten. Die zijn nu allemaal gericht op de groep waar je woont, terwijl iedereen heel andere wensen heeft. Ik zou willen dat er een keus is of je wilt meedoen of niet. Zet de activiteiten op een prikbord en laat mensen zich dan inschrijven.”
“Door in een bepaalde buurt activiteiten voor een grote groep mensen aan te bieden, kan er een veel breder aanbod zijn, gericht op verschillende mensen met verschillende ondersteuning. Zo stimuleer je leuke contacten met andere mensen en dat is waaraan velen behoefte hebben. Mensen met een beperking zijn vaak eenzaam. De activiteiten kunnen niet alleen georganiseerd worden door begeleiders en vrijwilligers, maar ook door bewoners. Zo doe je zelf veel meer mee en ben je veel meer betrokken.”
Anders geld verdelen
“Alle bewoners hebben een indicatie waaraan een budget hangt, maar niemand binnen de groepswoning kan beslissen over hoe we het geld verdelen – de begeleiding niet en de bewoners niet. En dat terwijl je allemaal wel bepaalde wensen hebt. Wanneer je meer zelfstandig woont, is dat wel zo: de een vindt sporten belangrijk, de ander gaat graag naar de bioscoop.”
“Wat iedereen ook heel belangrijk vindt, is lekker en goed eten. Dat is het hoogtepunt van de dag. Ik zou willen dat er wat meer geld is voor het eten. Daarnaast zou ik willen dat bewoners mogen meebeslissen over een stuk van het geld. Waar geven we iets aan uit?”
Voor iedereen anders
“Kortom, ik zou willen dat er voor iedereen individuele begeleiding is. Begeleiding die erop gericht is om het leven zo leuk en zo goed mogelijk maken. En dat is voor iedereen anders!”