Interviewreeks De dromen van…
11x inspiratie voor een betere kwaliteit van leven
In 2020 startte ik met interviews rondom de vraag “Hoe zien professionals en ervaringsdeskundigen de toekomst van de kwaliteit van wonen, leven en zorg voor kwetsbare mensen? Wat zijn hun dromen en ideeën voor verbeteringen? En wat kunnen we van elkaar leren om de kwaliteit van leven te verbeteren voor mensen die het niet helemaal alleen redden?”
In iedere nieuwsbrief publiceerde ik een nieuw interview dat ik ook op mijn website plaatste.
Gedreven vanuit ervaring
Ik wilde vanuit verschillende invalshoeken verhalen optekenen rondom deze vraag. Mede gedreven door wat ik meemaak in mijn werk, maar zeker ook als ervaringsdeskundige. Ik ben de vader van Ruben die vanwege een complexe problematiek 7×24 uur intensieve ondersteuning van een zorgorganisatie nodig heeft.
Stroefheid
Wat mij in de zoektocht naar een goede woonplek voor Ruben opviel, is dat zorginstellingen denken en organiseren binnen hun eigen financieel gedreven zorgsysteem. Het systeem staat centraal en de mens moet daarin passen. Niet andersom. Dit maakt het bijna onmogelijk om hierin iets fundamenteels te veranderen. De dialoog tussen ons als verwanten en zorgorganisaties verloopt in de praktijk vaak stroef. Want tussen de systeemwereld en de leefwereld blijven grote verschillen bestaan. De financiering heeft zo zijn beperkingen.
Verbinden van leef- en systeemwereld
Nu, drie jaar en elf interviews later, is de interviewcirkel rond en eindig ik deze reeks met een interview met Ruben. De rode draad bij alle interviews is de enorme opgave om de leefwereld en de systeemwereld met elkaar te verbinden. We willen met z’n allen de leefkwaliteit van mensen met een beperking wel centraal stellen en verbeteren, maar het door onszelf gecreëerde systeem is een veelkoppig monster dat dat danig in de weg zit.
Een oproep aan ons allemaal
Er is dus nog een hoop te doen, en dat merken Ruben, alle anderen die afhankelijk zijn van professionele ondersteuning, en wij als verwanten dagelijks. Daarom de oproep: laat deze interviews een inspiratie zijn om ‘de bedoeling’ echt centraal te stellen en maak ‘de systemen’ daaraan ondersteunend.
Een beter leven voor kwetsbare medemensen
Hopelijk inspireren alle onderstaande interviews en dragen ze een heel klein beetje bij aan de grote doelstelling: het verbeteren van het leven van kwetsbare medemensen die het zonder ondersteuning niet redden. Mijn streven om daaraan bij te dragen stopt zeker niet. Ik ga met al mijn energie, enthousiasme en visie daarmee verder.
Om het lezen van alle interviews makkelijker te maken zijn deze in de bundel “De dromen van ….” bij elkaar gebracht.
Guido de Ruiter,
Zelfstandig adviseur & procesmanagement wonen, zorg en welzijn, en ervaringsdeskundige
Oktober 2023
Interviewreeks De droom van…
11x inspiratie voor een betere kwaliteit van leven
In 2020 startte ik met interviews rondom de vraag “Hoe zien professionals en ervaringsdeskundigen de toekomst van de kwaliteit van wonen, leven en zorg voor kwetsbare mensen? Wat zijn hun dromen en ideeën voor verbeteringen? En wat kunnen we van elkaar leren om de kwaliteit van leven te verbeteren voor mensen die het niet helemaal alleen redden?”
In iedere nieuwsbrief publiceerde ik een nieuw interview dat ik ook op mijn website plaatste.
Gedreven vanuit ervaring
Ik wilde vanuit verschillende invalshoeken verhalen optekenen rondom deze vraag. Mede gedreven door wat ik meemaak in mijn werk, maar zeker ook als ervaringsdeskundige. Ik ben de vader van Ruben die vanwege een complexe problematiek 7×24 uur intensieve ondersteuning van een zorgorganisatie nodig heeft.
Stroefheid
Wat mij in de zoektocht naar een goede woonplek voor Ruben opviel, is dat zorginstellingen denken en organiseren binnen hun eigen financieel gedreven zorgsysteem. Het systeem staat centraal en de mens moet daarin passen. Niet andersom. Dit maakt het bijna onmogelijk om hierin iets fundamenteels te veranderen. De dialoog tussen ons als verwanten en zorgorganisaties verloopt in de praktijk vaak stroef. Want tussen de systeemwereld en de leefwereld blijven grote verschillen bestaan. De financiering heeft zo zijn beperkingen.
Verbinden van leef- en systeemwereld
Nu, drie jaar en elf interviews later, is de interviewcirkel rond en eindig ik deze reeks met een interview met Ruben. De rode draad bij alle interviews is de enorme opgave om de leefwereld en de systeemwereld met elkaar te verbinden. We willen met z’n allen de leefkwaliteit van mensen met een beperking wel centraal stellen en verbeteren, maar het door onszelf gecreëerde systeem is een veelkoppig monster dat dat danig in de weg zit.
Een oproep aan ons allemaal
Er is dus nog een hoop te doen, en dat merken Ruben, alle anderen die afhankelijk zijn van professionele ondersteuning, en wij als verwanten dagelijks. Daarom de oproep: laat deze interviews een inspiratie zijn om ‘de bedoeling’ echt centraal te stellen en maak ‘de systemen’ daaraan ondersteunend.
Een beter leven voor kwetsbare medemensen
Hopelijk inspireren alle onderstaande interviews en dragen ze een heel klein beetje bij aan de grote doelstelling: het verbeteren van het leven van kwetsbare medemensen die het zonder ondersteuning niet redden. Mijn streven om daaraan bij te dragen stopt zeker niet. Ik ga met al mijn energie, enthousiasme en visie daarmee verder.
Om het lezen van alle interviews makkelijker te maken zijn deze in de bundel “De droom van Guido de Ruiter en anderen oktober 2023” bij elkaar gebracht.
Guido de Ruiter,
Zelfstandig adviseur & procesmanagement wonen, zorg en welzijn, en ervaringsdeskundige
Guido, hoe kom je op het idee voor deze interviewreeks?
“Allereerst word ik blij van kennis delen. Want samen kom je immers verder en los je vraagstukken op. De dromen en visies van anderen geven inspiratie. In deze reeks richten we ons met name op mensen met een verstandelijke beperking en psychisch kwetsbare mensen. Er gaat op dit moment terecht veel aandacht uit naar ouderen, maar ook psychisch kwetsbare mensen vragen extra aandacht.” Lees verder..
Guido, hoe kom je op het idee voor deze interviewreeks?
“Allereerst word ik blij van kennis delen. Want samen kom je immers verder en los je vraagstukken op. De dromen en visies van anderen geven inspiratie. In deze reeks richten we ons met name op mensen met een verstandelijke beperking en psychisch kwetsbare mensen. Er gaat op dit moment terecht veel aandacht uit naar ouderen, maar ook psychisch kwetsbare mensen vragen extra aandacht.” Lees verder..
Ruben de Ruiter, zoon van Bea en Guido de Ruiter
“Ik ben Ruben de Ruiter, geboren in oktober 1993 in Colombia. Ik ben geadopteerd door Bea en Guido de Ruiter, mijn adoptieouders. Toen ik twintig maanden oud was, kwam ik naar Nederland. Sinds mijn dertiende woon ik op een begeleid-wonen-locatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb bij verschillende instellingen gewoond. Ik heb een goed contact met mijn ouders: we zien elkaar iedere week.” Lees verder..
Ruben de Ruiter, zoon van Bea en Guido de Ruiter
“Ik ben Ruben de Ruiter, geboren in oktober 1993 in Colombia. Ik ben geadopteerd door Bea en Guido de Ruiter, mijn adoptieouders. Toen ik twintig maanden oud was, kwam ik naar Nederland. Sinds mijn dertiende woon ik op een begeleid-wonen-locatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb in verschillende instellingen gewoond. Ik heb een goed contact met mijn ouders: we zien elkaar iedere week.” Lees verder..
Nyncke, sinds een aantal jaren leg je je helemaal toe op het toezichthouderschap. Dat doe je nu voor drie zorgorganisaties en één woningcorporatie. Hoe ben je naar die rol toegegroeid?
“Ik heb als verpleegkundige in alle sectoren gewerkt en ervaring in het buitenland opgedaan. Toen ik terug in Nederland in een ziekenhuis ging werken, begon ik er al vrij vroeg wat van te vinden. Waarom gaat alles zoals het gaat? Na een aantal opleidingen ben ik toen diverse leidinggevende functies gaan vervullen: van hoofdverpleegkundige tot coördinerend manager op de IC.” Lees verder..
Nyncke, sinds een aantal jaren leg je je helemaal toe op het toezichthouderschap. Dat doe je nu voor drie zorgorganisaties en één woningcorporatie. Hoe ben je naar die rol toegegroeid?
“Ik heb als verpleegkundige in alle sectoren gewerkt en ervaring in het buitenland opgedaan. Toen ik terug in Nederland in een ziekenhuis ging werken, begon ik er al vrij vroeg wat van te vinden. Waarom gaat alles zoals het gaat? Na een aantal opleidingen ben ik toen diverse leidinggevende functies gaan vervullen: van hoofdverpleegkundige tot coördinerend manager op de IC.” Lees verder..
Rabia, wat drijft jou in je werk?
“Ik heb altijd al interesse gehad in sociaal-maatschappelijke vraagstukken. Dat heeft wellicht te maken met mijn achtergrond. Mijn grootouders zijn in de jaren ’60 vanuit Marokko naar Nederland gekomen. Ze hebben keihard gewerkt om ervoor te zorgen dat hun nakomelingen een mooi leven stond te wachten. Van jongs af aan kregen wij thuis mee dat wij onze kansen hier goed moesten benutten. Dat hebben mijn broer, zusje en ik ook zeker gedaan.” Lees verder..
Rabia, wat drijft jou in je werk?
“Ik heb altijd al interesse gehad in sociaal-maatschappelijke vraagstukken. Dat heeft wellicht te maken met mijn achtergrond. Mijn grootouders zijn in de jaren ’60 vanuit Marokko naar Nederland gekomen. Ze hebben keihard gewerkt om ervoor te zorgen dat hun nakomelingen een mooi leven stond te wachten. Van jongs af aan kregen wij thuis mee dat wij onze kansen hier goed moesten benutten. Dat hebben mijn broer, zusje en ik ook zeker gedaan.” Lees verder..
Kitty, wat drijft jou in je werk?
“Ooit heb ik de opleiding culturele en maatschappelijke vorming gedaan. Als ik terugkijk op mijn carrière tot nu toe, ben ik eigenlijk altijd binnen dat gebied werkzaam geweest: bij de arbeidsvoorziening, in het sociaal domein bij de gemeente, bij een welzijnsorganisatie en nu dan in de wereld van dak- en thuislozen. Iedere keer voeg ik een soort van bloemblaadjes toe aan mijn verhaal over hoe de zwakste schakel in de samenleving zich sterker kan maken, zodat het geheel ook sterker wordt.”
Lees verder..
Kitty, wat drijft jou in je werk?
“Ooit heb ik de opleiding culturele en maatschappelijke vorming gedaan. Als ik terugkijk op mijn carrière tot nu toe, ben ik eigenlijk altijd binnen dat gebied werkzaam geweest: bij de arbeidsvoorziening, in het sociaal domein bij de gemeente, bij een welzijnsorganisatie en nu dan in de wereld van dak- en thuislozen. Iedere keer voeg ik een soort van bloemblaadjes toe aan mijn verhaal over hoe de zwakste schakel in de samenleving zich sterker kan maken, zodat het geheel ook sterker wordt.” Lees verder..
Aline, je bent enorm gedreven in je werk. Waar komt die gedrevenheid vandaan?
“Als je een visuele beperking hebt, hoor je al van kinds af aan wat je allemaal niet kunt. Zelf had ik daar geen boodschap aan, maar veel mensen met een beperking gaan erin geloven. Daardoor worden levens van mensen afgesneden. Dat is het ergste wat je iemand kunt aandoen. Iemand heeft al beperkingen en dan gaat de omgeving daar nog eens beperkingen bovenop leggen.” Lees verder..
Aline, je bent enorm gedreven in je werk. Waar komt die gedrevenheid vandaan?
“Als je een visuele beperking hebt, hoor je al van kinds af aan wat je allemaal niet kunt. Zelf had ik daar geen boodschap aan, maar veel mensen met een beperking gaan erin geloven. Daardoor worden levens van mensen afgesneden. Dat is het ergste wat je iemand kunt aandoen. Iemand heeft al beperkingen en dan gaat de omgeving daar nog eens beperkingen bovenop leggen.” Lees verder..
Melanie, je bent een vurig pleitbezorger van het gedachtengoed van Housing First. Hoe ben je daarmee in aanraking gekomen?
“Tijdens mijn jaren als begeleider in de maatschappelijk opvang deed ik ervaring op in het werken met dakloze mensen. Ik merkte al snel dat de manier waarop ik het begeleiden altijd had gezien, niet strookte met wat ik aantrof in de praktijk. Het viel mij op dat wanneer je dakloos raakt, dat anderen ineens over jou gaan beslissen. Op een gegeven moment ging dat knellen en besloot ik een opleiding tot manager te volgen om meer invloed te hebben.” Lees verder..
Melanie, je bent een vurig pleitbezorger van het gedachtengoed van Housing First. Hoe ben je daarmee in aanraking gekomen?
“Tijdens mijn jaren als begeleider in de maatschappelijk opvang deed ik ervaring op in het werken met dakloze mensen. Ik merkte al snel dat de manier waarop ik het begeleiden altijd had gezien, niet strookte met wat ik aantrof in de praktijk. Het viel mij op dat wanneer je dakloos raakt, dat anderen ineens over jou gaan beslissen. Op een gegeven moment ging dat knellen en besloot ik een opleiding tot manager te volgen om meer invloed te hebben.” Lees verder..
Louis, zo’n twaalf jaar geleden zette je met twee ouderstellen de stap naar een woonvoorziening voor jullie kinderen. Twee jaar geleden werd jullie droom werkelijkheid. Waarom een ouderinitiatief?
“Als ouders wilden we absoluut de regie behouden. Gaat je kind naar een instelling, dan gaat het geïndiceerde zorggeld van je kind in een blackbox – voor de volle 100% – en dan bepalen zij wat ermee gebeurt. De regie en zeggenschap is volledig overgenomen door de instelling. Daarom hebben wij gezegd: wij gaan het zelf doen. We hebben zelf een programma geformuleerd, zelf een locatie gezocht – ik heb weet-niet-hoeveel situaties bekeken – en zelf de stenen gerealiseerd.” Lees verder..
Louis, zo’n twaalf jaar geleden zette je met twee ouderstellen de stap naar een woonvoorziening voor jullie kinderen. Twee jaar geleden werd jullie droom werkelijkheid. Waarom een ouderinitiatief?
“Als ouders wilden we absoluut de regie behouden. Gaat je kind naar een instelling, dan gaat het geïndiceerde zorggeld van je kind in een blackbox – voor de volle 100% – en dan bepalen zij wat ermee gebeurt. De regie en zeggenschap is volledig overgenomen door de instelling. Daarom hebben wij gezegd: wij gaan het zelf doen. We hebben zelf een programma geformuleerd, zelf een locatie gezocht – ik heb weet-niet-hoeveel situaties bekeken – en zelf de stenen gerealiseerd.” Lees verder..
Marja, hoe kijk jij naar de huidige kwaliteit van wonen, zorg en ondersteuning??
“Als ik specifiek kijk naar de RIBW’s, waar we zorg leveren aan mensen met een psychische kwetsbaarheid, vind ik de kwaliteit van wonen momenteel onder de maat. Ergens in de jaren ’70 begonnen we met groepswonen. Een heleboel van die huisvesting is nog steeds hetzelfde. Met alleen maar slaapkamers en een gezamenlijke huiskamer, een gezamenlijke keuken en gezamenlijk sanitair.” Lees verder..
Marja, hoe kijk jij naar de huidige kwaliteit van wonen, zorg en ondersteuning??
“Als ik specifiek kijk naar de RIBW’s, waar we zorg leveren aan mensen met een psychische kwetsbaarheid, vind ik de kwaliteit van wonen momenteel onder de maat. Ergens in de jaren ’70 begonnen we met groepswonen. Een heleboel van die huisvesting is nog steeds hetzelfde. Met alleen maar slaapkamers en een gezamenlijke huiskamer, een gezamenlijke keuken en gezamenlijk sanitair.” Lees verder..
Liesbeth, wat drijft jou in je werk?
“Als ‘corporatiedier’ ligt mijn hart bij de kwetsbare doelgroepen. Niet alleen bij ouderen en mensen die hulpbehoevend zijn, maar bij alle mensen die een steuntje in de rug nodig hebben. Ooit hielp ik huurders met het invullen van huursubsidieformulieren, nu – dertig jaar later – span ik me als corporatiebestuurder in voor hun woonbelangen.” Lees verder..
Liesbeth, wat drijft jou in je werk?
“Als ‘corporatiedier’ ligt mijn hart bij de kwetsbare doelgroepen. Niet alleen bij ouderen en mensen die hulpbehoevend zijn, maar bij alle mensen die een steuntje in de rug nodig hebben. Ooit hielp ik huurders met het invullen van huursubsidieformulieren, nu – dertig jaar later – span ik me als corporatiebestuurder in voor hun woonbelangen.” Lees verder..
Netty, vertel eens over je werk?
“Bij Platform31 ben ik themacoördinator wonen en zorg. Met ons team werken we aan vraagstukken van partners uit het netwerk. We onderzoeken wat effectief is in de praktijk en proberen professionals te voorzien van de kennis die zij nodig hebben om goed wonen te organiseren voor mensen met kwetsbaarheden. Zie ons als kennisleveranciers voor netwerken. Vanuit een partnerstrategie werken we samen met gemeenten, woningcorporaties en zorginstellingen en met ‘wooninitatiefnemers’ en buurtinitiatieven in de wijk.” Lees verder..
Netty, vertel eens over je werk?
“Bij Platform31 ben ik themacoördinator wonen en zorg. Met ons team werken we aan vraagstukken van partners uit het netwerk. We onderzoeken wat effectief is in de praktijk en proberen professionals te voorzien van de kennis die zij nodig hebben om goed wonen te organiseren voor mensen met kwetsbaarheden. Zie ons als kennisleveranciers voor netwerken. Vanuit een partnerstrategie werken we samen met gemeenten, woningcorporaties en zorginstellingen en met ‘wooninitatiefnemers’ en buurtinitiatieven in de wijk.” Lees verder..
She walks the road with one shoe on. People ask: “You lost a shoe?” She says: “No, I found one.”